υψίπρωρος

-η, -ο / ὑψίπρῳρος, -ον, ΝΑ και ὑψόπρῳρος, Α

αυτός που έχει ψηλή πλώρη

νεοελλ.

φρ. «υψίπρωρο πλοίο» ή, απλώς, «το υψίπρωρο»

ναυτ. πλοίο με την πρώρα του διαμορφωμένη σαφώς ψηλότερα από το υπόλοιπο κατάστρωμα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὕψι «ψηλά» / ὕψος + -πρῳρος (< πρῷρα «πλώρη»), πρβλ. εὔ-πρῳρος].